Behe verrast met een heuse 'benchmarking' van de evolutietheorie: wat kan ze wel en niet verklaren. Anders gezegd: hoe ver kan een Darwiniaans proces verschijnselen verklaren, de zogenaamde 'grens'. Op basis van de uitgebreide gegevens die vandaag beschikbaar zijn over 'evolutie in actie' - met name Malaria en het HIV virus - is zijn conclusie duidelijk: de grens ligt opvallend dicht bij het pre-Darwiniaanse gedachtegoed: vaste soorten met een relatief beperkte ingebouwde capaciteit voor variatie. De kern van zijn biochemisch betoog vindt men in hoofdstuk 7: "The Two-Binding-Sites Rule". Dit is een van de weinige boeken die consekwent uitgaat van empirisch kwantitatieve metingen ipv zuivere abstracte speculatie. Behe gaat uit van evolutie maar niet per toeval. Hierdoor een recent boek met een heel evenwichtige wetenschappelijke benadering.